Wielkanoc to czas, w którym malujemy jajka, oblewamy się wodą i święcimy jedzenie. Czas, w którym chrześcijaństwo, tradycje ludowe i obrzędy pogańskie przeplatają się i łączą w kolorową mieszankę. Gdyby Wielkanoc była pizzą, to z pewnością hawajską z kawałkami salcesonu. Jednego Wielkanocy nie można zarzucić - braku barwności. Ilość tradycji z nią związanych jest niezliczona. Każdy region w Polsce może poszczycić się swoimi sposobami świętowania. Mnogość wielkanocnych zwyczajów przyprawia o zawrót głowy, przez co nie jest łatwo połapać się, o co w tym wszystkim chodzi.

Jestem prostym człowiekiem. Wystarczą dwie ręce, żeby policzyć ilość kolorów, jakie potrafię zidentyfikować. Nie mam pojęcia, jak wygląda amarantowy. Nie widzę najmniejszej różnicy między kremowym a perłowym. Kiedy ktoś prosi mnie o podanie beżowych butów, to szukam tych, które są najbardziej zbliżone do białego. Moja (nie)wiedza o kolorach nigdy nie miała większego wpływu na moje życie. Co najwyżej czasem ktoś dostał inne ubranie niż oczekiwał. O ile za podanie swojej partnerce płaszcza innej kobiety możemy zapłacić życiem ziemskim, to nieznajomość Boga może kosztować nas życie wieczne.

Naukowcy zachodzą w głowę, dlaczego razem ze zmianą numeru roku nie zmienił się też świat. Przecież rok 2021 to miał być „nasz rok” - rok, w którym wszystko zmierza ku dobremu, a problemy roku 2020 znikają jak kartka wyrwana z kalendarza. Mamy pierwszy miesiąc roku 2021 i nie wygląda to najlepiej. Trzęsienia ziemi w Chorwacji, kolejne zamieszki w USA i nieustająca pandemia. Nie zanosi się na to, żeby cokolwiek się poprawiało, ale przynajmniej Hiszpanie dostali trochę śniegu.

Lubię dobre historie. Najbardziej te o odkupieniu - pełne wzlotów i upadków, w których postać przechodzi wewnętrzną przemianę. Osoba, która robiła niemoralne, nawet niewybaczalne rzeczy, dochodzi do zwrotnego momentu, postanawia odpokutować swoje winy, aby w końcu odmienić swoje życie i przeistoczyć się w bohatera. Kocham takie opowieści ze względu na ich uniwersalność. Każdy z nas ma na swoim koncie rzeczy, z których nie jest dumny, których nie może sobie przebaczyć albo za które chciałby odpokutować.

Słowo “grzech” często jest używanie w przeróżnych dyskusjach moralnych i teologicznych. Kojarzy nam się z przestępstwem, potępieniem, ale i z przyjemnością. Czy wiemy, czym tak naprawdę jest grzech? Wyobraźmy sobie wielki stadion wypełniony ludźmi. Na środku stoi łucznik, a kilkadziesiąt metrów przed nim okrągła tarcza. Na twarzy zawodnika widać pełne skupienie. Ręka naciąga cięciwę łuku. Tłum wstrzymuje oddech. Łucznik wypuszcza strzałę. Pocisk ze świstem pędzi w kierunku celu. I… przelatuje nad tarczą.